Farmakoterapia trądziku

Leki pomocne w walce z trądzikiem 

Poniżej przedstawię farmakoterapie, często zalecane przez lekarzy. Jak każde leki, także i te  niosą ze sobą ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Niektóre z tych działań są bardzo ważne i mogą przesądzić decyzję o zgodzie na leczenie.

Każdy pacjent z trądzikiem, musi liczyć się z długą terapią. W zależności od zaawansowania zmian, leczenie może trwać od kilku miesięcy do kilku lat. W wielu przypadkach, dobre efekty uzyskuje się przy pomocy preparatów do stosowania miejscowego, a w leczeniu cięższych przypadków trądziku, leczenie miejscowe wspiera terapię ogólną.

Co może znaleźć się na recepcie lekarskiej?

• Nadtlenek benzoilu – hamuje rozwój bakterii Propionibacterium acnes, powoduje złuszczanie naskórka, hamuje wzmożone wydzielanie łoju i zmniejsza liczbę zaskórników. Objawami, które mogą niepokoić po aplikacji są łuszczenie się skóry oraz lekkie pieczenie i zaczerwienienie, jednak nie stanowią one wskazania do odstawienia leku. W przypadku cięższych reakcji skórnych (opuchlizna, bąble z płynem, wyraźna rekcja alergiczna) żel należy niezwłocznie odstawić. Najlepszym sposobem na sprawdzenie leku, jest wcześniejsze wykonanie testu na małym kawałku skóry i oceny jej reakcji po 24 godzinach. Nadtlenek benzoilu kryje się pod nazwami: Benzacne lub Akneroxid.
• Kwas azelainowy – działa przeciwbakteryjnie wobec Propionibacterium acnes, komedolityczne oraz hamująco wobec melanocytów, co ma znaczenie w leczeniu przebarwień. Występuje w preparatach Skinoren i Hascoderm.
• Antybiotyki – zarówno miejscowo (choć mają słabsze działanie) jak i ogólnoustrojowo. Stosowane są tetracykliny, erytromycyna lub klindamycyna. Są lekami pierwszego rzutu w leczeniu średnio ciężkich i ciężkich postaci trądziku, gdy leczenie miejscowe zawiodło. Doustna antybiotykoterapia, powinna być kontynuowana przez 6-7 miesięcy. Poprawa jest widoczna u 80-90% pacjentów. Przy tego typu leczeniu należy pamiętać o probiotyku a w przypadku stosowania tetracyklin o unikaniu ich równoczesnego przyjmowania z magnezem, żelazem, glinem (środki zobojętniające) i wapniem (również przetworami mlecznymi). Tetracykliny osłabiają również działanie doustnych leków antykoncepcyjnych
• Retinoidy – pochodne witaminy A o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzaskórnikowym. Hamują wydzielanie sebum i działają przeciwzapalnie. Stosowane w leczeniu ciężkich i bardzo ciężkich postaci trądziku, który nie reaguje na terapie pierwszego rzutu. Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest oznaczenie parametrów świadczących o funkcjonowaniu wątroby. Retinoidy są teratogenne, co oznacza, że mogą powodować wady anatomiczne u płodu. Kobieta, która decyduje się na terapię retinoidami, przed jej rozpoczęciem musi wykluczyć ciążę (na wizycie u ginekologa) oraz zastosować skuteczną antykoncepcję w trakcie leczenia. Ważną informacją jest również fakt, iż po zakończeniu terapii retinoidami należy odczekać dwa lata z zajściem w ciążę. W trakcie terapii należy unikać promieniowania słonecznego oraz jednoczesnego stosowania dodatkowych preparatów z witaminą A (ze względu na ryzyko hiperwitaminozy). Ponadto niewskazane jest leczenie skojarzone retinoidami i tetracyklinami (istnieje ryzyko wzrostu ciśnienia śródczaszkowego). Uciążliwymi działaniami niepożądanymi jest suchość skóry i jej łuszczenie się, jednak te nie są wskazaniem do odstawienia leku. Łagodzenie objawów skórnych obejmuje stosowanie odpowiednich dermokosmetyków. W trakcie leczenia wskazana jest także kontrola parametrów wątrobowych oraz badanie układu krwiotwórczego.

Oprócz farmakoterapii, dużą rolę w leczeniu trądziku odgrywa prawidłowa pielęgnacja skóry oraz zabiegi kosmetyczne. O zastosowaniu tych ostatnich, decyduje lekarz na podstawie oceny stanu zmian skórnych pacjenta. 

Przeczytaj także:
Pielęgnacja skóry trądzikowej,   Metody na trądzik młodzieńczy,   Trądzik noworodkowy i niemowlęcy,   Słońce a trądzik,   Sucha skóra trądzikowa,   Suplementacja cynku w tabletkach