Łupież łojotokowy. Jak z nim walczyć?

Co to jest łojotokowe zapalenie skóry?

Łojotokowe zapalenie skóry może być przyczyną łupieżu, który odnosi się do łuszczenia się skóry głowy. W swojej najłagodniejszej formie łuski są małe, suche, białawe, odpadają łatwo i spontanicznie w regularnych ilościach. W najcięższej postaci blaszki mogą być duże i zajmować znaczną część powierzchni skóry głowy w postaci suchych i grubych łusek. Ponadto łojotokowe zapalenie skóry objawia się jej zaczerwienieniem i może pojawić się w innych obszarach, takich jak np. wnętrze ucha, powieki, nos czy klatka piersiowa.

Może również objawiać się u niemowląt jako ciemieniucha. Jest to jednak proces przejściowy, który zanika całkowicie około 3 roku życia. W przypadku zaobserwowania, że nie ustępuje stopniowo, wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem. Warto wiedzieć, że u dorosłych łupież łojotokowy przechodzi stan remisji i zaostrzeń, często nawet pomimo stosowanego leczenia.

Przyczyny łupieżu łojotokowego

Głównym winowajcą łupieżu łojotokowego jest grzyb chorobotwórczy Malassezia globosa, występujący m.in. na skórze głowy. Ale ten proces może wystąpić również z kilku innych powodów np.

• Problemy dziedziczne: dzieci osób, które cierpią na łojotokowe zapalenie skóry, częściej je mają. 
• Stres, zmęczenie oraz zmiany hormonalne mogą być wyraźną przyczyną zaostrzenia tych stanów. 
• Otyłość, spożywanie alkoholu oraz stosowanie diety bogatej w tłuszcze zwierzęce i ubogiej w warzywa. 
• Nieprawidłowa pielęgnacja włosów i skóry głowy (zbyt częste lub za rzadkie mycie).

Jak walczyć z łupieżem łojotokowym?

Pierwszą rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że w ciężkich przypadkach najlepszą opcją jest udanie się do dermatologa, który oceni sytuację i zapisze środki, które przejmą kontrolę nad chorobą. Farmakologiczna terapia na receptę obejmuje miejscowe leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol, cyklopiroks, cyklopiroksolamina, bifonazol) i doustne (flukonazol i itrakonazol). Ponadto zaleca się doustne przyjmowanie probiotyków.

Ponadto należy zwrócić uwagę na przyczyny, które powodują zapalenie skóry, na wypadek gdyby można było zmniejszyć ich wpływ na skórę głowy. Ta rada może być przydatna, o ile jesteś w stanie kontrolować pewne zachowania, takie jak stres lub przemęczenie.

Najpopularniejszym nośnikiem produktów przeciwłupieżowych i zwalczający łojotokowe zapalenie skóry jest dermokosmetyk w postaci szamponu. To bardzo wygodny sposób dostarczania środków leczniczych do skóry głowy przez włosy. Szampon przeciwłupieżowy często zawiera jeden lub więcej składników aktywnych, takich jak  siarczek selenu lub ketokonazol. Substancje te działają przeciwzapalnie grzybobójczo, złuszczająco i przeciwłojotokowo. Z łupieżem łojotokowy można też walczyć bardziej naturalnie, stosując na przykład maści z kwasem salicylowym, siarką, cynkiem, selenem. Ponadto mogą być zalecane inne niefarmakologiczne metody leczenia, takie jak olejek sosnowy, brzozowy, z drzewa herbacianego i cedrowy oraz bezalkoholowe kosmetyki regulujące wydzielanie sebum i zapobiegające podrażnieniom. Warto również stosować ziołowe płukanki do włosów z łopianu, arniki lub pokrzywy.

Chociaż łupież łojotokowy nie jest łatwy do wyleczenia, to jednak możliwe jest uzyskanie poprawy i zmniejszenie jego objawów przy użyciu odpowiedniego szamponu, dobrej diety i zrelaksowanego stylu życia.