Zaburzenia odżywiania. Czym jest bulimia?
Mimo że zaburzenia odżywiania są problemem o podłożu psychologicznym, dotykają również sfery fizycznej. Są domeną społeczeństw zachodnich, co jest w głównej mierze efektem pogoni za szczupłą, idealną sylwetką. Jedną z najczęściej diagnozowanych nieprawidłowości żywienia jest bulimia, inaczej żarłoczność psychiczna. Czym się objawia i jak można ją wyleczyć? Odpowiadamy.
13,99 zł
38,79 zł
27,99 zł
Czym jest bulimia?
Bulimia — bulimia nervosa — to inaczej żarłoczność psychiczna. Jest to przewlekła choroba, prowadząca do licznych problemów zdrowotnych. Większość powikłań powstaje na skutek wywoływania wymiotów i nadmiernego stosowania środków przeczyszczających.
Najczęściej pojawia się u dziewcząt w okresie dojrzewania. Chorzy przestrzegają restrykcyjnych zasad żywienia w celu uniknięcia wzrostu masy ciała. Napady jedzenia występują naprzemiennie z okresami zwyczajnego odczuwania łaknienia.
Epizody bulimiczne polegają na spożywaniu bardzo obfitych posiłków, a następnie wywoływaniu wymiotów czy zażywaniu leków przeczyszczających. Napady mogą być też kompensowane głodzeniem się lub intensywnymi ćwiczeniami. Bulimicy koncentrują całą swoją uwagę na jedzeniu z uwagi na silne pragnienie lub przymus przyjmowania pokarmu. Mogą w krótkim czasie spożyć bardzo dużą ilość pożywienia.
Jak rozpoznaje się bulimię?
Pierwszym widocznym objawem bulimii są przeważnie zmiany w obrębie jamy ustnej. Zęby i dziąsła osób mających skłonność do prowokowania zwracania jedzenia mają częsty kontakt z kwasami żołądkowymi. Powoduje to erozję szkliwa, bolesność i krwawienie tkanek, a także suchość w ustach. Wywoływanie wymiotów przyczynia się do podrażnienia całego przewodu pokarmowego. Skutkuje to przewlekłym bólem gardła i trudnościami przy przełykaniu.
Charakterystyczną cechą bulimii jest też tzw. objaw Russella — obecność blizn na grzbietowej części dłoni. Są one wynikiem częstego kontaktu skóry z siekaczami, co ma miejsce podczas prowokowania odruchu wymiotnego.
Oprócz tego alarmujące dla otoczenia powinny być zmęczenie, ospałość, częste bóle brzucha, wypadanie włosów i bladość skóry. U kobiet chorych na bulimię często obserwuje się też zaburzenia cyklu menstruacyjnego.
Jak leczy się bulimię?
Leczenie bulimii powinno przebiegać na wielu płaszczyznach. W skład zespołu specjalistów opiekujących się pacjentem muszą wchodzić internista, dietetyk, psychiatra i psychoterapeuta. Ich głównym celem jest:
- poprawa stanu zdrowia pacjenta,
- skuteczna edukacja żywieniowa;
- odnalezienie genezy napadów bulimicznych;
- walka z powikłaniami;
- opracowanie metod radzenia sobie ze stresem;
- motywacja pacjenta do zmiany sposobu żywienia;
- zmniejszenie ilości napadów bulimicznych lub całkowite wyeliminowanie ich z życia chorego.
Podczas leczenia bulimii często stosuje się farmakoterapię z udziałem leków przeciwdepresyjnych. Na ogół są to selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny np. preparaty zawierające fluoksetynę. Preparaty te, w połączeniu z terapią behawioralno-poznawczą, zazwyczaj eliminują nawyk sięgania po nadmierne ilości jedzenia i poprawiają stan osoby chorej.
mgr farm. Szymon Dybalski
Ukończył studia na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Od 5 lat wykonuje swój zawód mając czynny kontakt z pacjentem, przy czym od 4 lat pełni funkcję specjalisty w dziedzinie farmacji w Aptece Melissa, udzielając pacjentom merytorycznych wideoporad oraz publikując eksperckie artykuły w Strefy Wiedzy. W pracy farmaceuty najbardziej ceni sobie kontakt z pacjentem, możliwość niesienia pomocy oraz rozwiewania wątpliwości dotyczących zamienników leków, dawkowania, realizacji recept i innych nurtujących kwestii związanych z farmakoterapią. Dziedziną, w której się kształci i wciąż poszerza swoją wiedzę jest prawo farmaceutyczne. Czas poza pracą uwielbia spędzać z rodziną, a w wolnych chwilach stawia na aktywność – zazwyczaj wybiera bieganie, wspinaczkę oraz długie spacery z psem, dzięki któremu zainteresował się tematem zwierzęcej behawiorystyki.
