FURAZEK 100 mg - 30 tabletek

Wskazania:
Leczenie niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych (w tym nawracających zakażeń układu moczowego u kobiet) wywołanych przez E.coli.

Dawkowanie:
Doustnie, w trakcie posiłków zawierających produkty bogate w białko; tabl. można rozkruszyć i wymieszać z mlekiem. Dorośli. 1. dnia 100 mg 4 ×/d, następnie 100 mg 3 ×/d przez 7–8 dni; leczenie można powtórzyć po 10–15 dniach. W przypadku wystąpienia przynajmniej 3 epizodów zakażenia układu moczowego w ciągu ostatnich 12 mies. stosuje się 100 mg na noc przez 6–12 mies. Dzieci 2.–14. rż.: 5–7 mg/kg mc./d w 2–3 daw. podz. przez 7–8 dni; leczenie można powtórzyć po 10–15 dniach..

Ograniczenia w stosowaniu:
Nadwrażliwość na pochodne nitrofuranu lub którykolwiek składnik preparatu, ciężka niewydolność nerek (skąpomocz, bezmocz), zakażenie miąższu nerek, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, polineuropatia obwodowa. Nie należy stosować u dzieci do 2. rż.; w razie konieczności stosowania w tej grupie wiekowej dawkowanie i sposób podawania ustalić indywidualnie. W celu zapobiegania wystąpieniu działań niepożądanych, takich jak bóle głowy, szum w uszach i nudności, można jednocześnie przyjmować leki przeciwhistaminowe. Podczas stosowania pochodnych nitrofuranu występowały przypadki zapalenia nerwu, dlatego w przypadku stosowaniu leku dłużej niż przez 2 tyg., należy suplementować witaminy z grupy B (nikotynamid i tiaminę). Podczas stosowania furazydyny należy zachować ostrożność u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Pochodne nitrofuranu mogą niekorzystnie oddziaływać na funkcje jąder (zmniejsza się ogólna ilość plemników i ejakulatu, zmniejsza się ruchliwość plemników oraz pojawiają się zmiany patologiczne w ich morfologii). Zachować ostrożność u pacjentów z chorobami płuc, niedokrwistością, zaburzeniami neurologicznymi, zaburzeniami elektrolitowymi, niedoborem witamin z grupy B lub kwasu foliowego. Zachować ostrożność u chorych na cukrzycę, ze względu na zwiększone ryzyko rozwinięcia polineuropatii; w przypadku wystąpienia pierwszych objawów neuropatii (parestezje) lek należy odstawić. U pacjentów leczonych pochodnymi nitrofuranu obserwowano ostre, podostre i przewlekłe reakcje płucne; w razie wystąpienia objawów takiej reakcji lek należy odstawić. Podczas długotrwałego stosowania preparatu należy kontrolować morfologię krwi oraz biochemiczne parametry czynności nerek i wątroby. Preparatów zawierających laktozę i sacharozę nie powinno się stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy oraz nietolerancją fruktozy, pierwotnym niedoborem laktazy, niedoborem sacharazy–izomaltazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, natomiast preparatów zawierających sacharozę nie powinno się stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami, związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

Możliwe działania niepożądane:
Najczęściej: nudności, bóle głowy, nadmierne oddawanie gazów. Ponadto: sinica, jako skutek methemoglobinemii, niedokrwistość megaloblastyczna lub hemolityczna u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia, neuropatia obwodowa, także o ostrym lub nieodwracalnym przebiegu (do jej wystąpienia szczególnie predysponują: niewydolność nerek, niedokrwistość, cukrzyca, zaburzenia elektrolitowe, niedobór witamin z grupy B), ostre, podostre i przewlekłe reakcje z nadwrażliwości, zaparcia, biegunka, objawy dyspeptyczne, bóle brzucha, wymioty, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, łysienie, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, zakażenia drobnoustrojami opornymi na pochodne nitrofuranu, najczęściej pałeczkami z grupy Pseudomonas lub grzybami z rodzaju Candida, świąd, pokrzywka, anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, wysypka, objawy polekowego zapalenia wątroby, żółtaczka cholestatyczna, martwica miąższu wątroby. Brak jest danych dotyczących przedawkowania. Na toksyczne działanie leku narażeni są szczególnie chorzy z upośledzoną czynnością nerek. W przypadku zatrucia należy zapewnić odpowiednią podaż płynów, zaleca się płukanie żołądka; w celu zniesienia ostrych objawów stosuje się leki przeciwhistaminowe; w ciężkich przypadkach należy przeprowadzić hemodializę.