INSULINA FIASP 100 j.m./ml - 1 fiol.a 10 ml

Wskazania:

Lek przeciwcukrzycowy zmniejszający stężenie glukozy we krwi (lek hipoglikemizujący). Preparat zawiera insulinę aspart (analog insuliny ludzkiej) o szybkim początku działania.

Dawkowanie:

Lek ma postać roztworu do wstrzykiwań we wkładach, wyłącznie do podawania podskórnego lub roztworu we fiolce, do podawania podskórnego lub dożylnego. Lekarz zaleci dawkowanie indywidualnie (preparat stosowany w skojarzeniu z preparatami insuliny o średnim lub długim czasie działania, przyjmowanymi raz na dobę). Preparat zawiera insulinę doposiłkową, podawaną podskórnie do 2 min przed rozpoczęciem posiłku, z możliwością podania do 20 minut po rozpoczęciu posiłku. Preparat charakteryzuje się szybkim początkiem działania. Początek i czas działania preparatu może różnić się w zależności od wielu czynników (miejsce wstrzyknięcia, dawka, temperatura, przepływ krwi, aktywność fizyczna).

Możliwe skutki uboczne:

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia, występująca gdy dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania. W porównaniu z innymi rodzajami insuliny doposiłkowej, hipoglikemia po podaniu preparatu może wystąpić wcześniej ze względu na szybszy początek działania. Objawy hipoglikemii zwykle pojawiają się nagle. Mogą obejmować: zimne poty, chłodną bladą skórę, zmęczenie, drżenie, niepokój, nietypowe znużenie, osłabienie, stany splątania, trudności z koncentracją, zawroty głowy, głód, zaburzenia widzenia, ból głowy, nudności i kołatanie serca. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, drgawek, upośledzenia czynności mózgu a nawet do śmierci.Często: reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, obrzęk, świąd, ból), miejscowe reakcje alergiczne. Niezbyt często lipodystrofia (zanik tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzykiwania insuliny), reakcje nadwrażliwości. Z nieznaną częstością: uogólnione reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne: wysypka, pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, duszność, świszczący oddech, zwiększona potliwość, obniżenie ciśnienia tętniczego, zwiększenie częstotliwości rytmu serca; ciężkie reakcje alergiczne i anafilaktyczne mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.

Poinformuj lekarza:

Jeśli masz nadwrażliwość na jakikolwiek składnik leku. Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie. Inne leki mogą zwiększać lub zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę i w okresie ich stosowania oraz ponownie, po zakończeniu ich stosowania, konieczne może być dostosowanie dawkowania insuliny przez lekarza. Zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę może zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii, a zwiększenie zapotrzebowania na insulinę może zwiększać ryzyko hiperglikemii. Należy uważnie monitorować glikemię. Niżej wymienione leki mogą wpływać na zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i powodować zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę: doustne leki przeciwcukrzycowe, inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO), leki z grupy beta blokerów, inhibitory konwertazy angiotensyny ACE (np. kaptopryl, enalapryl), antagoniści receptora angiotensyny II, salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), sulfonamidy, steroidy anaboliczne i agoniści receptora GLP-1.Niżej wymienione leki mogą wpływać na zwiększenie stężenia glukozy we krwi i powodować zwiększenie zapotrzebowania na insulinę: kortykosteroidy, danazol, diazoksyd, leki moczopędne (tiazydy), glukagon, doustne środki antykoncepcyjne, somatotropina (hormon wzrostu), sympatykomimetyki (np. adrenalina, salbutamol, terbutalina, ritodryna) i hormony tarczycy.Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne (beta-blokery) mogą maskować objawy hipoglikemii. Analogi somatostatyny (oktreotyd, lanreotyd) mogą zarówno zmniejszać lub zwiększać zapotrzebowanie na insulinę. Alkohol może nasilać i przedłużać lub też zmniejszać hipoglikemizujące działanie insuliny.