Choroba Gravesa-Basedowa. Czym się charakteryzuje?

Choroba Gravesa-Basedowa zapisana w genach?

Wszystko wskazuje na to, że na występowanie choroby Gravesa-Basedowa wpływ mają geny. Istnieją przypuszczenia, że może mieć to związek z genami układu zgodności tkankowej. Szacuje się, że nawet 30% pacjentów jest spokrewnionych z chorymi na ChGB.

Warto jednak podkreślić, że uwarunkowania genetyczne to jeden z czynników. Ryzyko zachorowania zwiększa się u osób narażonych na czynniki środowiskowe, takie jak: palenie papierosów, nadmierne spożycie jodu, stres, ciąża.

Choroba Gravesa-Basedowa – typowe objawy

Choroba Gravesa-Basedova jest dość charakterystyczna, ale niekiedy jej objawy mogą zostać zlekceważone. Najczęściej dochodzi do:

• ogólnego osłabienia,
• utraty masy ciała,
• kołatania serca.

Są to symptomy bardzo ogólne, które mogą wskazywać na ogólne zmęczenie, nadmiar stresu. Podejrzenie powinna jednak wzbudzić nadmierna utrata masy ciała – osoba chora chudnie, mimo że cały czas stosuje taką samą dietę.

Dla choroby Gravesa-Basedowa typowy jest wytrzeszcz gałek ocznych (tzw. orbitopatia tarczycowa). Przyczyny, dla którego dochodzi do takiego objawu, nie są znane. Wiadomo jednak, że występuje on u 15-35% pacjentów z chorobami tarczycy, a do grupy ryzyka zalicza się m.in. płeć żeńską, wiek powyżej 40. roku życia. Jeśli orbitopatia ma stadium zaawansowane, może jej towarzyszyć zaczerwienienie spojówek, wrażenie ciała obcego w oku, obrzęk powiek.

Choroba Gravesa-Basedowa może dawać także mniej typowe objawy. Zalicza się do nich między innymi: rzadkie mruganie, wzmożoną pigmentację powiek.

Diagnostyka choroby Gravesa-Basedowa – co obejmuje?

Choroba Gravesa-Basedowa najczęściej przebiega jako jawna pierwotna nadczynność tarczycy. Aby jednak potwierdzić to schorzenie, można wykonać szereg badań.

Badania laboratoryjne

W rozpoznaniu choroby pomocne będą badania laboratoryjne – z krwi. Oznaczeniu podlegają:

• stężenie TSH,
• stężenie FT4,
• poziom przeciwciał TRab.

Jeśli poziom TSH jest niższy niż wskazuje na to norma, zaś stężenie FT4 jest zwiększone, można podejrzewać ChGB. O rozwoju schorzenia świadczy też zwiększony poziom przeciwciał TRab.

USG tarczycy

USG tarczycy jest podstawowym badaniem obrazowym, które może potwierdzić chorobę Gravesa-Basedowa. O schorzeniu będą świadczyć m.in. hipoechogeniczność miąższu gruczołu, powiększenie tarczycy.

TK oczodołów

Tomografia komputerowa (bez podania środka kontrastowego) pozwala na ocenę oczodołów – w tym: tkanek miękkich, ścian kostnych. Zwraca się także uwagę na pogrubienia zewnętrznych mięśni gałki ocznej.

Scyntygrafia tarczycy

Badanie to wykonuje się w przypadku występowania guzków na tarczycy.

Leczenie ChGB – na czym polega?

W leczeniu choroby Gravesa-Basedowa wykorzystuje się ogólne zasady leczenia chorób tarczycy. Wyróżnia się dwa podstawowe schematy:

• klasyczny – polegający na podawaniu leków zawierających tiamazol, w różnych dawkach w zależności od czasu leczenia, 
• leczenie stałą dawką tiamazolu – ten wariant stosowany jest zwykle, gdy objawy nadczynności tarczycy nie są nasilone.

O wyborze konkretnego schematu decyduje lekarz, m.in. w oparciu o stopień nasilenia dolegliwości typowych dla nadczynności gruczołu tarczowego. Leczenie tego typu prowadzi się aż do osiągnięcia tzw. eutyreozy – powrotu do fizjologicznych wartości hormonów tarczycowych.

Jeżeli dochodzi do nawrotów choroby, wówczas lekarz może podjąć decyzję o konieczności przeprowadzenia chirurgicznego usunięcia tarczycy. Alternatywą jest podanie jodu radioaktywnego, który prowadzi do jej zniszczenia.

Pamiętaj! Nie lekceważ żadnych objawów, które mogą wskazywać na chorobę Gravesa-Basedowa. Niezwłocznie zgłoś się do lekarza, który skieruje cię na dalszą diagnostykę.